Snel bij een brand of een incident komen en de brand bestrijden of hulp verlenen, dat is in essentie de taak van de brandweer. Burgers ontlenen hun gevoel van (brand)veiligheid aan de wetenschap dat de brandweer snel aanwezig is als dat nodig is. Deze ‘opkomsttijd’ van de brandweer is daarmee een belangrijke indicator voor het niveau van de brandweerzorg in een gebied.

Met de introductie van de Wet veiligheidsregio’s (Wvr) en het Besluit veiligheidsregio’s (Bvr) zijn de normtijden voor de opkomst van de brandweer formeel verankerd. Waar in het verleden sprake was van streefwaarden, zijn de tijden thans bindend. Alleen onder strikte voorwaarden is het bevoegd gezag (het bestuur van de veiligheidsregio) bevoegd om gemotiveerd van de tijden af te wijken. Daarnaast dient er een sluitende registratie te zijn van praktijkresultaten, die moeten aantonen dat de brandweer aan de normtijden voldoet. De haalbaarheid van de normtijden is een landelijk issue. Er is politiek-bestuurlijke druk, onder andere vanuit het parlement en de gemeenteraden. Tweede Kamerleden en raadsleden stellen regelmatig vragen aan de verantwoordelijke bestuurders. Daarnaast heeft ook de Inspectie Openbare Orde en Veiligheid (Inspectie OOV) meerdere malen burgerbrieven ontvangen waarin vragen werden gesteld of zorgen werden geuit over de opkomsttijden van de brandweer.

Bij behandeling van het onderwerp ‘Opkomsttijden brandweer’ in het Algemeen Overleg van de Tweede Kamercommissie voor Veiligheid en Justitie van 26 mei 2011 hebben Kamerleden de wens geuit om inzicht te krijgen in de situaties waarin de opkomsttijden niet worden gehaald en om welke redenen. Hierbij is tevens de vraag gesteld welke aanvullende preventieve maatregelen in die gevallen vervolgens worden genomen. De minister heeft de Kamercommissie toegezegd dat de Inspectie OOV deze aspecten zal meenemen in het onderzoek. Daarnaast zegde hij toe het plan van aanpak van dit inspectieonderzoek aan te bieden aan de Tweede Kamer.​